Dobieramy się w pary po to, żeby żyć razem. Zupełnie nie po to, żeby być osobno. Bycie w parze jest po prostu wygodniejsze, głębsze, ekscytujące, uzależniające. Do samotności można się przyzwyczaić, jest przecież Internet, Skype, telefon, Facebook, jednak przyzwyczajenie może okazać się zawodne.
"Nie przyzwyczajaj się do samotności, nie gódź się z zastaną odległością, nie po to tworzy się parę, żeby żyć w zgodzie z samotnością" - powtarzam to sobie każdego dnia, uśmiechając się, ciesząc się każdą chwilą, starając się żyć normalnie. Proszę, żebyś również korzystał z możliwości bycia gdzieś tam, oglądał, zwiedzał, łapał życie. Myślę, że dajemy radę, ale czasem jest po prostu trudniej. Tu i teraz jest zwyczajnie trudniej.
